Τζίφος Κατραπακιάς ο Νεοέλλην

Κατραπακιές 

"Ώ έξυπνε απόγονε του Περικλέους, πώς κατάντησες! Βλέπω αυτές τις μέρες τα χάλια σου κ’ η καρδιά μου ραγίζεται κ’ η ψυχή μου σε κλαίει, σε κλαίει αληθινά. Όπου πας κι όπου στραφής κατραπακιές μαζώνεις. Πάτκιούτ! Τσαφ-τσουφ!...ακούω να χτυπάνε στον κοκκαλιάρη το σβέρκο σου, στο λιπαρό πισινό σου. Μπάτσες, κλώτσοι, φάπες, χαστούκια πέφτουν απάνου σου βροχηδόν... Κανείς δεν σε κοιτάζει, κανείς. Τώρα που κι ο τελευταίος κάτοικος του Πόλου αρχίζει να λογαριάζεται στη συνείδηση των δυνατών, εσύ τίποτα. Οι μικροί σ’ αποφεύγουν κ’ οι μεγάλοι σε καταφρονούν".

                   (Περιοδ. Ο Νουμάς, 3-10-1905)

Τζίφος

Μία των κοινοτάτων της αληθείας στρεβλώσεων είναι η παρ’ ημίν επικρατούσα ιδέα περί της εκτάκτου φιλοπατρίας των Ελλήνων... Και όμως η μαύρη αλήθεια είναι ότι... ο αυτοθαυμασμός της φιλοπατρίας μας πιθανόν να θεραπεύη την εθνικήν μας φιλαυτίαν, αλλά συγκρούεται απελπιστικώς με την πραγματικότητα....

Πού είναι αι δωρεαί των ζάπλουτων και των τραπεζιτών και των μεγαλεμπόρων και των μεγαλοκτηματιών και των ανωτέρων κληρικών και των πλουσίων πολιτευομένων και όλων των μεγάλων παραδούχων, οι οποίοι έχουν τας εωσφορικάς αξιώσεις να πρωτοστατούν εις τας τιμάς και εις τ’ αξιώματα;

              (Εφημ. Εστία, 28-5-1897)